سرگردان

من گرفتــــارم و در دایــــــره ســرگردانم
                هـمچو آبـم که به گرداب تــو در جــریانم

همجو اسپند که از سوزش او شاد شوند
                شاد از ســـوزشم هستند و فراوان جانم

ســــاحل شب فقط از غرش دریا ترسید
                که گــــداری فقط از سجده کمی لرزانم

شیشه ی عطر به عطرش سنمی سود نداد
                بـــــــاز بیهـــوده به دنبـــــال تو در زندانم

شیشه عمر مـــــــرا گاه مکـــدر گردان
                تا که این شیشه شود آینه من حیرانم

شب قدری که پس و پیش من یکسان باشد
                بهتــــــر آن است که دشوار کند آسانم

باز هم نعمت خود داده ی خود را پس گیر
                باید انگــــــار دلم را به تــــــو برگردانم

شاعر: محمد آقاسی زاده

بی ما...ر

اسمـــانــا! قرعه ای زن تا شود دل یار ما

                                 سرخی سـیـبـش برد مغز از سر بیمار ما

مانده ام در پیـله و شوق نگاه شعله ای

                                 یاخـدا! پـروانه گـردان انـدک و بسیــار ما

چرخش ایام را مقصود تنها سوی توست

                                 کعبــه را زنهـــــار از تـکرار در تــــکرار ما

در اذان صبح اقرار است تنهــــــا نــام تو

                                 چشم می بندد جهان از ماذن انــکار ما

بر سر بیمارمان کافور هم مرهم نـشــد

                                 چاره ای نیست جز مدارا کردن و تیمار ما

قنداقه ی احرام

وقتش رسیده بـــود کـــه مُحـــرِم کند تو را

                                با خـــــاک های سرخ، تـیـمـم دهـد تـو را

وقتش رسیده بــــود که بــابــا قنـــوت کرد

                                با دست خویش پیـــش خدا می برد تو را

باید که پس دهد همــه را یک به یک پدر

                                ای اصغرم اجازه بده می شود تو را ... ؟

گویاکه سهم یوسف من بیشتر شد است

                                زیرا که چند شعبه ز من می خرد تو را

این تشنگی امان علـی را بریده است

                                برخیز حرملــه که صــــدا می زند تو را

شک داشتم که تیر عدو بی ثمر شود

                              حتـی نگــاه سـاده ی او می کشد تو را

یا علی ...

برچسب ها:,

۹۳/۰۸/۱۱ - —محمد شعرباف— , —

افسار گسیخته

روشنی، تصویر رود را در بیابان می کشد

                                    نسل های خاک را با جرم کفران می کشد

ماه پشت ابر گاهی حاجت صحرا نبــــود

                                    روشنـــی دیوانـــه را پیدا و پنهان می کشد

یا الهی! بر دل صحرا که درمان آب نیست

                                   زخم هــای خـــاک را تـکــرار باران می کشد

فتنه ها را جمع کن قربانی اسماعیل نیست

                                   پـــای عریــان مرا خــــــار مغیـــلان می کشد

ای عجـــل آرام باش اینقــدر بی تابی نکن

                                   رسم طوفان بیابانست که مهمان می کشد

 

یا علی ...

 

۹۳/۰۶/۱۹ - —محمد شعرباف— , —