حرف قلم

گاهی غروب جمعه دلم تنگ می شود

                           با وسعتش تمام حـــرم تنگ می شود

از این فراق و دوریت آقا کجا روم؟

                           گویا زمین برای قدم تنگ می شود

دنیا برای لحظه ای بی فکر بودنت

                           حتی برای خوردن غم تنگ می شود

گویا جهان توان وجود تو را نداشت

                           کاغذ برای حرف قلم تنگ می شود

دلتنگیم ز جمعه و این انتظار نیست

                           این دل ز ابتدا به عدم تنگ می شود

نیمه ی شعبان

از زمیــــــــن و آســــــمان آیات قرآنی رسید

                             آخریـــن نــور امیــر وحــــــــی پنهانی رسید

در زمین شوری به پا شد آسمان مهتاب شد

                            ماه کامل شد چو از آفــــــاق مهمانی رسید

شوق دریا گشتن خشکی به سر منزل رسید

                            بر کویــــــــر خشــــک دل ایام بارانی رسید

عاقبت در فجــــــر یک جمعه هویدا میشود

                            در درون شهر می پیچد مسلــــمانی رسید

یا خدا

یک نفـــر آهستـــــه می خواند خدایا دل کجاست؟

                          در دل می خانه دلبـر نیست پس مـــنزل کجاست؟

برخلاف نوح عـمـــری غـــرق دریــا مـــانــده ایــــم

                          غرق سیلاب عذاب ماندیم، پس ساحل کجاست؟

سـالـیـــانـــی انـتـظـار نـسـلــهامان خـــاک شــد

                          سهم گل ها خاک شد، پس حق آب و گل کجاست

نیســت هــرگز هیچ خبـــر از شمس پشت ابرها

                          معنی تحکیــــــــــم آیــات اذا زلـــزل کـجـاسـت

عمـــــــرمـان در آرزوی دیـدن یــــوسـف گذشت

                          یا خدا پس حاصل این عمر بی حاصل کجاست؟

پژواک

باده نوشی، باده نـوشــــان را به جــرم تاک زد

                             چون نسیمی شاخه ی گل را به جرم خاک زد

کینه ای در جـــان و دردی کهنـــــه از روز غدیر

                            گرچه عمقــی بـــود زخم اما بر آن ها چاک زد

خطبه ای را که پیمبر(ص) از غدیـر جاری نمود

                            همچو سیــلی شد که بر دخت نبی، ناپاک زد

ترس از نام علی(ع) می داشت و مخفی می نمود

                          آنکه چــون خفاش در تاریکـ شب پژواکــــــــ  زد

برچسب ها:

۹۳/۱۲/۱۴ - —محمد شعرباف— , —

عسکریه

خدا می داند امشب حس و حال سامرا را
                   خدا می داند و بس، حال ابن المرتضی را

نمی دانم درون گوشه ی زندان چه ها شد
                 تو می دیدی و من گه می شنیدم ماجرا را

در آن لحظه که سم تأثیر خود را جلوه گر کرد

                  کسی آهسته در دل گاه میخواند این دعا را

فرج را بر لبانش دم به دم تکرار میکرد
                    کمـــــی آرم تر می خواند بر لب یا خدا را

بیا آرامش جان پدر شوری به پا کن
                    بیافکن پرده از رخســـار و دنیـا را بیارا(ی)

برچسب ها:

۹۳/۱۰/۱۰ - —محمد شعرباف— ,  , —

جامانده

 

در غم باران چونان شمع از حسادت باختم

                          چون مغیلان گفته ام من از خجالت باختم

خواهش باران ز من تنها فقط یک نیت است

                          بـیـستـون، فرهاد، اما در اجـــابـــت باختم

هرکـــــه را دیدم زیــارت کرد، اما همچنــان

                          خســـرو دیدم بــارها تا از خیانــــت باختم

اربعین هم رفت اما دست من را هم بگیر

                         چون اویس در راه ماندم با شهامت باختم

برچسب ها:,

۹۳/۰۹/۲۵ - —محمد شعرباف— , —

غروب

در دشت خون غروب تو تصــویـــر می کند

                               شاید که عشــق را ز تـــو تعبیــر می کند

احرام بر تنـــت کــن و راهـــی دشت شو

                               این حج تشنـگان هــمه را سیــر می کند

گویــا صــدای نعــل صــدای تو را شکست

                               این بانگ"هل مَن ..." تو مرا پیر می کند

قران به نیــزه کردن اگر مذهب شماست

                               این سـر بـه روی نیــزه که تکبیر می کند

 آری که زخم کینه ی اینان قدیمی است

                               سجــاد(ع) را به حلقه ی زنجیر می کند

فرمود آیــه های جمیـــل را درون شــام

                               آن را تــمــام واقـعــه تفسیر مـی کنـد

بعد از 40 شب آمده است بنت فاطمه

                               این درد دوری تو زمـیــن گیــر می کند

 

برچسب ها:,

۹۳/۰۹/۲۳ - —محمد شعرباف— , —